بلاک چین سیستمی است که از یک پروتکل غیرمتمرکز جدید پیروی می کند، یعنی یک سیستم پایگاه داده توزیع شده، که می تواند برای ذخیره یک رکورد دائمی از تراکنش های تایید شده در بلوک ها، درست مانند یک دفتر کل استفاده شود. هنگامی که کاربران از طریق رایانه های سراسر جهان به زنجیره دسترسی پیدا می کنند، یک “پشتیبان” به طور خودکار ایجاد می شود. و آنچه ما اغلب به عنوان “مسدود کردن” می گوییم در واقع به این “پشتیبان” اشاره دارد. هر پشتیبان نشان دهنده یک بلوک است. هر بلوک به نوبه خود به شکل یک “زنجیره” به یکدیگر متصل می شود. و داده های این بلاک چین ها به رشد خود ادامه خواهند داد و در اینترنت در دسترس عموم قرار خواهند گرفت.

ویژگی های اصلی بلاک چین این است که دارای سیستم های غیرمتمرکز، ناشناس بودن، تغییر ناپذیری، منحصر به فرد بودن ارزش و قراردادهای هوشمند است. این یک فناوری دیجیتال امیدوارکننده است. در اوایل دهه 1990، زمانی که اولین نمونه های اولیه بلاک چین وجود داشت، برای ایمن سازی اسناد دیجیتال مورد استفاده قرار گرفت. با شروع بررسی ارزش عملی بلاک چین، در سال‌های اخیر، سیستم بلاک چین شروع به شکل‌گیری یک روند تکنولوژیکی کرده است که منجر به ظهور ارزهای دیجیتال دیجیتال مانند بیت‌کوین شده است. در نتیجه، اکثر شبکه‌های ارزهای دیجیتال توسط سیستم‌های بلاک چین پشتیبانی می‌شوند و امکان تمرکززدایی و توزیع سوابق دائمی را فراهم می‌کنند.

البته بهره برداری و نگهداری از بلاک چین نیز نیازمند مکانیسم های مناسبی است. این مکانیسم ها شامل «گره ها» و «بازگشت ناپذیری» است.